آیات متعددی از قرآن در اثبات رجعت به معنای بازگشت به دنیا پس از مرگ بکار برده می‌شوند.

در حقیقت بحث از نوع بحث قیامت است و به همان دلائلی که روز رستاخیز ثابت می‌شود امکان رجعت - به معنای بازگشت به دنیا پس از مرگ - نیز قابل اثبات است و علاوه بر آن ادله جداگانه‌ای هم دارد، بنابراین هر گونه تردید در مورد امکان رجعت منجر به تردید نسبت به قیامت می‌شود.

در کتب رجعت برخی آیات قرآن شاهد بر رجعت در اقوام گذشته دانسته شده‌است، مثلاً شیخ حر عاملی در الایقاض باب5، ۶۴ آیه از قرآن را دال بر رجعت دانسته‌است، که برخی از آنان از این قرار است، در همه آیات مطرح شده، زنده شدن مردگان در دنیا، در زمانهای گذشته، دلیلی بر امکان رجعت بوده است:

رجعت هزاران نفر، پس از مردن، دلیلی بر امکان رجعت: آیا از [حال ] کسانی که از بیم مرگ از خانه‌های خود خارج شدند، و هزاران تن بودند، خبر نیافتی؟ پس خداوند به آنان گفت: «تن به مرگ بسپارید» آن گاه آنان را زنده ساخت. آری، خداوند نسبت به مردم، صاحب بخشش است، ولی بیشتر مردم سپاسگزاری نمی‌کنند.(سوره بقره آیه 243-245)...

 منبع:https://fa.wikipedia.org/wiki/

رجعت کنندگان کیانند؟

با دقت در احادیث اهل بیت معلوم مى شوداز یك طرف از علماء و شهداء و صلحا و ائمه اطهار(علیهم السلام) و حتى بعضى از انبیاء (خوبان در درجه بالا) و از طرف دیگر عده اى از افراد كافر (در حد بالاى كفر) رجعت خواهند نمود.

رجعت انبیا:

از روایات بدست مى آید كه از میان پیامبران، پیامبر گرامى اسلام و هفتاد پیامبر كه از آن جمله حضرت اسماعیل فرزند حزقیل پیغمبر است رجعت مى كند. حضرت امام حسین(علیه السلام) در میان یاران خود كه با او بودند مى آید و هفتاد پیامبر نیز به ترتیبى كه مبعوث شدند به همراه حضرت موسى بن عمران با او هستند آنگاه حضرت قائم(علیه السلام) خاتم را به امام حسین(علیه السلام) مى سپارد و اوست كه غسل دادن و كفن كردن و حنوط وى را عهده دار مى گردد و او را در آرامگاه خویش به خاك مى سپارد.

منبع:http://library.tebyan.net/

أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ خَرَجُواْ مِن دِيَارِهِمْ وَهُمْ أُلُوفٌ حَذَرَ الْمَوْتِ فَقَالَ لَهُمُ اللّهُ مُوتُواْ ثُمَّ أَحْيَاهُمْ إِنَّ اللّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَـكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يَشْكُرُونَ(آیه 243 سوره بقره)

ترجمه:آيا نديدى جمعيتى را كه از ترس مرگ، از خانه‏ هاى خود فرار كردند؟ و آنان، هزارها نفر بودند (كه به بهانه بيمارى طاعون، از شركت در ميدان جهاد خوددارى نمودند). خداوند به آنها گفت: بميريد! (و به همان بيمارى، كه آن را بهانه قرار داده بودند، مردند.) سپس خدا آنها را زنده كرد؛ (و ماجراى زندگى آنها را درس عبرتى براى آيندگان قرار داد.) خداوند نسبت به بندگان خود احسان مى‏كند؛ ولى بيشتر مردم، شكر (او را) بجا نمى ‏آورند. (243)

شان نزول:در يكى از شهرهاى" شام" بيمارى طاعون راه يافت و با سرعتى عجيب و سرسام‏آور مردم يكى پس از ديگرى از دنيا مى‏رفتند. در اين ميان عده بسيارى به اين اميد كه شايد از چنگال مرگ رهايى يابند، آن محيط و ديار را ترك گفتند. از آنجا كه آنها پس از فرار از محيط خود و رهايى از مرگ در خود احساس قدرت و استقلالى نموده و با ناديده گرفتن اراده الهى و چشم دوختن به عوامل طبيعى دچار غرور شدند، پروردگار، آنها را نيز در همان بيابان به همان بيمارى نابود ساخت. از بعضى روايات استفاده مى‏شود كه اصل آمدن بيمارى مزبور در اين سرزمين به عنوان مجازات بود، زيرا پيشوا و رهبر آنان از آنان خواست كه خود را براى مبارزه آماده كنند و از شهر خارج گردند، اما آنها به بهانه اينكه در محيط جنگ مرض طاعون است، از رفتن به ميدان جنگ خوددارى كردند. خداوند آنها را به همان چيزى كه از آن هراس داشتند و بهانه فرار قرار داده بودند، مبتلا ساخت و بيمارى طاعون در آنجا شايع شد. آنها خانه‏هاى خود را خالى كرده و براى نجات از طاعون فرار كردند و در بيابان همگى از بين رفتند. مدتها از اين جريان گذشت و "حِزقيل" كه يكى از پيامبران بنى اسرائيل بود، از آنجا عبور نمود و از خدا خواست كه آنها را زنده كند. خداوند دعاى او را اجابت نمود و آنها به زندگى بازگشتند.

سوره زلزله اين سوره در مدينه نازل شده و داراى 8 آيه است.

محتوى و فضيلت سوره زلزله

در اينكه اين سوره در مكه نازل شده است ، يا در مدينه ؟ در ميان مفسران گفتگو است : بسيارى آن را مدنى مى‏ دانند ، در حالى كه بعضى معتقدند در مكه نازل شده ، لحن آيات آن كه در باره معاد و اشراط الساعة ( نشانه‏ هاى وقوع رستاخيز ) سخن مى‏ گويد ، به آيات مكى شبيه ‏تر است ، ولى در حديثى آمده كه ابو سعيد خدرى وقتى اين سوره نازل شده از پيغمبر اكرم سؤالى در باره آيه فمن يعمل مثقال ذرة ... كرد ، و مى ‏دانيم ابو سعيد در مدينه به مسلمانان ملحق شد .اما مدنى بودن يا مكى بودن اين سوره تاثيرى در مفاهيم و تفسير آن ندارد.

به هر حال اين سوره عمدة بر سه محور دور مى‏ زند : نخست از اشراط الساعة و نشانه‏هاى وقوع قيامت بحث مى‏ كند ، و در دنبال آن سخن از شهادت زمين به تمام اعمال آدمى آمده است.در بخش سوم از تقسيم مردم به دو گروه نيكوكار و بدكار و رسيدن هر كس به اعمال خود سخن مى‏ گويد.در فضيلت اين سوره تعبيرات مهمى در روايات اسلامى آمده ، از جمله در حديثى از پيغمبر اكرم (صلى ‏الله‏ عليه‏ وآله‏ وسلّم‏) مى‏ خوانيم : من قرأها فكانما قرأ البقرة و اعطى من الاجر كمن قرأ ربع القرآن : هر كس آن را تلاوت كند گوئى سوره بقره را قرائت كرده ، و پاداش او به اندازه كسى است كه يك چهارم قرآن را تلاوت كرده باشد...